I guess that I can hold you

one more time before you grow

and tell you that I love you

so that you will always know.

Please let me tie your shoe again.

One day you'll tie your own.

And when you think back to this time,

I hope it's love I've shown.

Can I help you put your coat on?

Can I please cut up your meat?

Can I pull you in the wagon?

Can I pick you out a treat?

One day you might just care for me,

so let me care for you.

I want to be a part

of every little thing you do.

Tonight could I please wash your hair?

Can I put toys in the bath?

Can I help you count your small ten toes

before I teach you math?

Before you join a baseball team

can I pitch you one more ball?

And one more time can I stand near

to make sure you don't fall?

Let's take another space-ship ride

Up to the Planet Zoor.

Before our Cardboard Rocket

doesn't fit us anymore.

Please let me help you up the hill

while you're still too small to climb.

And let me read you stories

while you're young and have the time.

I know the day will come

when you will do these things alone.

Will you recall the shoulder rides

and all the balls we've thrown?

I want you to grow stronger

than your Dad could ever be.

And when you find success,

there will be no soul more proud than me.

So will you let me carry you?

One day you'll walk alone.

I cannot bear to miss one day

from now until you've grown.

Toelichting

Ons thema is ouder worden en er zijn meestal maar twee mensen die dat van dichtbij meemaken; je ouders. In dit gedicht kan je lezen dat vader niet wilt dat zijn kind opgroeit, maar dat wel accepteert, want uiteindelijk zal dit bij iedereen gebeuren. Om dit besef wilt vader genieten van de momenten die hij nog meemaakt met zijn kind die nog een kind is. 

Het gedicht is in het rijmschema ABAB en de eerste twee zinnen zijn elkaars counterpart. "please let my tie your shoe again, one die you'll tie your own." Het gedicht is een monoloog vol met vragen en hypothesen. 

De functie van dit gedicht is het overbrengen van de liefde van vader op zoontje. Ik denk niet dat het voor een leeftijd rond de 10 jaar is, maar voor later. Als het zoontje het gedicht van vader zou lezen rond de leeftijd dat hij zelf vader zou worden, zou het gedicht inslaan als een baksteen. Mensen met ouderschap gevoelens zullen zich blindelings in het gedicht kunnen inleven. Ik zou het dus een expressief gedicht noemen. 

Naast een persoonlijke kwestie is dit gedicht zodanig geschreven dat een ieder zich erin terug kan vinden en dát vinden wij het belangrijkste van een gedicht: dat je jezelf er in terug kan vinden. Het gedicht is buiten de inhoud ook heel erg overzichtelijk. Je zou over hetzelfde onderwerp en dezelfde opbouw andere zinnen kunnen verzinnen en dan zou het perfect passen. Het is een goed opstapelend verhaal met een duidelijke boodschap:

"Mag ik nog een laatste keer vader zijn"

Zakelijk

Titel: Can i carry you?

Artiest: Brad Anderson

Publiciteits datum: Februari 2006